เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราติดอยู่ในเรือนจำในข้อหาฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา ด้วยความที่เราเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งเพียงลำพัง แถมมาอยู่ในสถานที่แบบนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ พิษสงจะสู้กับเขาใครก็ไม่มี เราจึงมักที่จะโดนมาเฟียในเรือนจำกลั่นแกล้งอยู่เสมอ
“เธออีกแล้วนะวดี ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอเคยนับบ้างไหมว่ามันรอบที่เท่าไรแล้ว”
“….” ไม่รู้จะตอบไปทำไม ในเมื่อพูดไปก็ไม่ฟัง บอกว่าไม่ได้ทำก็ไม่มีใครเชื่อ ก็อย่างว่าหลักฐานมันคาตา แถมครั้งนี้มีดพกที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ในกระเป๋าเธอตั้งแต่ตอนไหน ดันล่วงลงมาต่อหน้าผู้คุม ทำให้เราโดนจับมาไต่สวนทันที การมีอาวุธในเรือนจำแห่งนี้ถือว่าเป็นเรื่องร้ายแรง อีกทั้งเรายังมีคดีฆ่าคนตายมาก็ เลยไม่มีใครไว้ใจ
“ครั้งนี้มันมากเกินไปแล้วนะ เราต้องส่งเธอไปคุยกับผู้คุมสูงสุด” เรานั่งฟังผู้คุมทั้งสองคนปรึกษาหาหรือกันด้วยความเบื่อหน่าย ไม่อยากจะพูดอะไรให้มากความ เพราะถึงอย่างไรเราก็ผิดอยู่ดี
เราโดนนำตัวไปพบกับผู้คุมสูงสุด ว่ากันว่าคนที่จะไปพบได้ย่อมเป็นคนที่มีความผิดร้ายแรง จึงไม่มีใครอยากจะเข้าไปพบเขาคนนั้นเท่าไรนัก เรามองดูโซ่ที่ล่ามมือและเท้าเอาไว้พลางย้อนคิดไปถึงอิสระ อนาคตที่กำลังรุ่งเรืองแต่ต้องมาจบลงเพราะรักคนผิด ความเลวที่มันทำไว้ส่งผลให้เราต้องมาอยู่ในนี้
“ออกไปก่อน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหลังจากที่เราเข้ามาในห้อง อะไรกันผู้ชายหรอกเหรอ นึกว่าจะมีแต่ผู้หญิงเสียอีก
“ผมรู้หมดแล้วเรื่องที่เธอก่อไว้”
“…”
“ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ”
“ถ้าฉันพูดว่าฉันไม่ได้ทำ ท่านจะเชื่อไหมล่ะคะ”
“เธอมีสิทธิ์ตั้งคำถามกับผมต้องแต่เมื่อไร” เอาใจยากจริง พอพูดก็ว่า ไม่พูดก็ว่า หรือเพราะเราอยู่ในสถานะที่เป็นนักโทษเราจึงไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไร
“เอาเถอะ เธอคงไม่รู้ว่าการที่เธอมาหาผมถึงที่นี่จะเจออะไร”
“….” จากที่เคยนั่งหันหลังในตอนแรก เก้าอี้ที่เริ่มหมุนตัวเข้ามาปรากฏให้เห็นหน้าของผู้คุมสูงสุด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยตามกาลเวลา หนวดเคราสีขาวที่ทำให้เหมือนมีอายุ กว่าจะไต่เต้าตำแหน่งมาถึงตรงนี้ได้คงใช้เวลามากพอสมควร
ผู้คมสูงสุดเดินเข้ามาหาเราช้า ๆ ก่อนจะดันตัวเราให้ไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ เราไม่ได้ขัดขืนอะไรยอมไปนั่งแต่โดยดี ในใจก็รู้สึกหวาดหวั่นกับการกระทำของคนตรงนี้ เพราะด้วยสถานะนักโทษนี่แหละที่ทำให้เราไร้ซึ่งเสียงที่จะร้องขอ สิ่งที่ทำได้จึงมีเพียงการนิ่งเงียบและมองดูว่าเขาจะทำอะไรก็เท่านั้น
“อยู่เป็นนี่ ปกติเป็นคนอื่นโดนฉันพลักแบบนี้คงร้องโวยวายไปแล้ว”
“ทำแบบนี้บ่อยเหรอคะ” แบบนี้ที่รู้ความหมายกันดีว่าคืออะไร ผู้คุมสูงสุดไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงแค่ยิ้มและปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกจากนั้นก็ถอดทิ้งไป
“ก็แค่คนที่ถูกใจ ฉันหมายมั่นเธอมานานแล้วนะรู้ตัวหรือเปล่า” เขาเดินมานั่งข้าง ๆ พร้อมกับกระซิบเข้ามาที่หูของเราเบา ๆ เหมือนเป็นการกระตุ้นอารมณ์อย่างไรก็ไม่รู้ เรายังคงนิ่งไม่ได้ตอบโต้อะไร คารมของชายที่มักมากมันเชื่อถือไม่ได้
“เป็นเด็กดี แล้วเธอจะอยู่ที่นี่อย่างสบาย” บางทีนี่อาจจะเป็นหนทางเดียวที่เราจะได้ไม่ต้องพบเจอกับเรื่องเลวร้ายระหว่างการอยู่ที่นี่ ชีวิตก็แบบนี้ต้องทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด
ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยหนวดเคราประกบเข้ากับริมฝีปากของเราโดยง่าย เขาขบเม้มทั้งริมฝีปากบนและล่างสลับกันไปมา ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาทักทายกับลิ้นของเรา
“อื้มมม” ท้ายทอยของเราโดนกดไว้แน่นราวกับว่ากำลังป้องกันไม่ให้เราหนีหายไปไหน ถึงไม่กดท้ายทอยเราไว้ เราก็ไปไหนไม่รอดหรอก
จ๊วบบ…บ จ๊วบบบ
“เด็กดี” เขายิ้มอยากพอใจที่เห็นว่าเราไม่ปฏิเสธสัมผัสจากเขา เรายอมให้เขาทำตามใจตัวเองทุกอย่าง ชุดนักโทษถูกถอดออกไปโดยง่าย เราที่ไม่ได้ใส่ชั้นในอยู่แล้วพอโดนถอดชุดออกจึงมีเพียงร่างกายเปลือยเปล่า
ม๊วบบบ.บบ
หัวนมของเราที่โดนดูจนเกิดเสียงขึ้นมา เขาทำเหมือนกับเด็กน้อยที่ไม่เคยดูดนมมาก่อน พอเจอนมเข้าหน่อยถึงได้ดูดกลืนอยากตะกละตะกามเช่นนี้ มือของเราที่ถูกพันธนาการด้วยกุญแจมือถูกจับยกขึ้นให้อยู่เหนือหัวเพื่อให้ง่ายต่อการทำอะไรได้สะดวก
“อืมมม”
“ครางออกมาเลย ผมชอบนะเวลาที่มีคนเรียกผมว่าผัวขา”
“อื้ออ ผัวขา~ เสียวจัง” มันไม่ใช่เป็นการพูดเพื่อเอาใจ แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ตัวเราเองก็ห่างหายจากเรื่องพวกนี้มานาน พอโดนกระตุ้นเข้าหน่อยจึงไม่แปลกที่จะมีอารมณ์ร่วมง่าย ๆ
“เสียวง่ายจัง นี่ผัวแค่ดูดนมเองนะ ถ้าเสียบเอ็นเข้าไปจะไม่ใจขาดตายเลยเหรอ”
“อื้อออ ใส่เข้ามาสิเมียก็อยากรู้ว่าใจมันจะขาดไหม”
“ท้าทายอำนาจมืดซะแล้ว ได้เดี๋ยวรู้กัน” เขาจับขาเราที่มีโซ่ตรวนอยู่ให้ชี้ขึ้นทั้งสองข้าง ก่อนที่จะมีอะไรบางสิ่งบางอย่างมาจ้วง ๆ แทง ๆ ที่รูหอยของเรา นี่เขาถอดกางเกงออกไปตั้งแต่ตอนไหนกัน เราไม่เห็นจะรู้ตัว
“อื้มม น้ำเยอะดี เอาละอย่าเกร็งเพราะผัวจะใส่เข้าไปแล้วนะ”
“อร้ายยย!” ท่อนเอ็นของเขาเข้ามาในตัวเราจนมิดด้ามในครั้งเดียว เขาไม่ได้ถนอมเรา ส่วนเราเองก็ไม่ต้องการให้เขามาอ่อนโยนด้วย เพราะนี่คือเซ็กส์ที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันคือควายกระหายของเราทั้งสอง
“ซี๊ดด…ด ฟิตมากเมียจ๋า”
“อ้ะ กระเด้าสักทีเถอะคะเมียไม่ไหวแล้ว อยากได้ควยผัวมากระแทกใส่แรง ๆ”
“จัดไปจ้าเมียจ๋า เดี๋ยวจะเอาให้หอยแหกไปเลย” สิ้นคำพูดแรงกระแทกก็รุนแรงขึ้นมา เขาเน้นทุกดอกจนเราจุกไปหมด ไหนจะความเสียวที่มากมายนั่นอีก ทำให้เราร้องออกมาไม่เป็นภาษาได้แต่อ้าปากพยายามกอบโกยอากาศเข้าไปในปอดให้เยอะที่สุด
“อึกก.กก”
“โอ้ววว จะแตกแล้ว ไม่ไหว รัดไปหมด ซี๊ดด.ด” ไม่ใช่เพียงแค่เราที่พยายามอ้าปากกอบโกยอากาศตัวของผู้คุมสูงสุดเองก็มีอาการไม่ต่างจากเรา หลังจากที่เกร็งเอวเด้าควยใส่หอยเราไม่หยุด
“อื้ออ ผัวขาเมียก็จะเสร็จแล้ว แรง ๆ เลยคะ อื้ออ อย่างนั้นแหละ อร้ายยยย!!” ไม่นานเราก็เสร็จไปจนได้ เขาที่พอเห็นว่าเราเสร็จแล้วก็รีบชักควยออกมา แล้วนำมันมาจ่อที่ปากเราเพื่อให้เราอมให้
“อ้าปากสิ” สุดท้ายเราก็ต้องยอมอ้าปากดูดควยให้กับเขา แต่ดูดได้ไม่นานตัวของผู้คุมสูงสุดก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำควยเข้ามาใส่ปากเราเต็ม ๆ
“โอ้ววว ดูดดีทั้งหอยทั้งปากเลย กินมันเข้าไปอย่าได้คายออกมา” พูดขนาดนั้นแล้วเราจะคายทิ้งได้หรือ รสชาติความหวานปนคาวนิด ๆ มันทำให้เรารู้สึกอยากจะอ้วก แต่ก็ต้องทนเก็บอาการไว้ และหลังจากนั้นชีวิตในคุกชองเราก็ดีขึ้นจริง ๆ เหมือนที่เจ้าตัวว่า แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยเซ็กส์มากมายที่เราต้องสนองตัณหาให้กับเขาไม่หยุด ได้แต่รอเวลาที่จะได้รับอิสระแล้วออกไปใช้ชีวิตจริง ๆ สักที ซึ่งก็คงอีกนาน