วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ที่ฉันจะเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เอาจริง ๆ ก็ไม่อยากกลับมากนักหรอกเพราะแม่ของฉัน เป็นคนที่สามารถส่งฉันไปหาพวกเสี่ยรวย ๆ ได้ง่าย ๆ เพียงเพื่ออยากได้เงิน แต่วันนี้คงจะหลบหน้าแม่ต่อไปไม่ได้ เมื่อแม่โทรมาบอกกับฉันว่าแม่ไม่สบายอย่างมาก ถึงฉันจะไม่ค่อยเชื่อมากก็เถอะ แต่ก็ต้องยอมนั่งรถไปหาท่านแต่โดยดี
ฉันเป็นสาวมหาลัยอยู่ชั้น ปีที่ 3 แล้วฉันพยายามเรียนอย่างหนัก และทำงานในตอนกลางคืนเป็นรายได้เสริมอีกด้วย เนื่องด้วยจากหน้าตาและหุ่นที่ดีเนื้อเป็นเนื้อนมเป็นนมของฉันทำให้ฉันทำงานกลางคืนได้อย่างไม่ยากเย็น และได้เงินจากการนั่งดื่มกับพวกลูกค้ามากมาย ฉันจะส่งเงินให้แม่อย่างน้อยก็เดือนละ 3000 ซึ่งทีเหลือฉันก็ต้องเก็บออมไว้สำหรับค่าเล่าเรียน
ฉันนั่งรถตู้มาจนถึงจังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน ฉันเดินออกมาเพื่อหารถประจำทางเพื่อนั่งต่อเข้าไปถึงในบ้าน ผู้คนรอบข้างก็มองฉันตาเป็นมันเพราะในระแวกนี้แถวบ้านฉันเรียกได้ว่าเป็นชนบทเลยกว่าว่าได้ มีน้อยมาก ๆ ที่จะมีผู้คนจากกรุงเทพแต่งตัวดูดีเหมือนเป็นคนกรุงเข้ามาในระแวกนี้
และแล้วก็ถึงหน้าปากซอย ฉันลงจากรถสองแถวเพื่อเดินต่อเข้าไปในบ้าน บ้านของฉันเป็นเหมือนบ้านเช่าเรียงกันหลังเล็ก ๆ แต่มันไม่ใช่บ้านเช่าหรอก มันแค่เล็กเกินไปก็เท่านั้นเอง
“มาแล้วหรอลูกน้ำ”
ทันทีที่เท้าเหยียบถึงประตูฉันก็ได้ยินเสียงแม่เจื้อแจ้วคุยกับใครสักคนหนึ่งก่อนจะหันมาเห็นฉันแล้วเรียกฉันเสียงระคนดีใจ ไหนแม่บอกว่าไม่สบายดูเหมือนว่าแม่ก็สบายดี ฉันคิดในใจ ซึ่งฉันก็ชินกับการกระทำของแม่แบบนี้แล้ว ฉันเหลือบไปมองชายวัยกลางคนที่ใส่เสื้อเชิตแขนยาวและใส่กางเกงสแลคสีดำดูสุภาพ เรียกได้ว่าดูมีเงินอยู่ภายในบ้านของฉัน
“แม่ !”
ฉันหันไปร้องเรียกแม่เสียงดัง นอกจากแม่จะโกหกฉันแล้วแม่ยังพาไอเสี่ยพลมานั่งคุยถึงในบ้าน เมื่อหลายเดือนก่อนแม่ก็พยายามที่จะยัดเยียดฉันให้กับมัน ซึ่งฉันไม่ยอมจนต้องหนีหน้าแม่ไม่กลับบ้านหลายเดือน ฉันเดินท่าทางฮึดฮัดไปนั่งตรงข้ามกับไอเสี่ยพล มันมองฉันตาเป็นมันวาวเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาใกล้
“ไม่เจอกันหลายเดือนสวยขึ้นนะลูกน้ำ”
“ค่ะ”
ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจจนแม่หันมามองค้อน ก่อนจะหันไปหาไอเสี่ยพลพร้อมกับยิ้มกระหย่องดีใจ
“ไหน ๆ ลูกฉันก็มาแล้ว เสี่ยพามันไปเปิดหูเปิดตาบ้างดีไหมจ้ะ อยู่บ้านเฉย ๆ มันก็คงจะเบื่อแย่แถวนี้ก็กันดารเหลือเกิน”
แม่ฉันพูดพร้อมกับทำท่าทางเหมือนเป็นห่วงฉันสะเต็มประดา ฉันส่งสายตาไปหาแม่ก่อนจะส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงห้าม
“ได้สิครับ”
“แม่!”
“แกอย่าดื้อนัก เสี่ยเขาอุตส่ามาหาแกก็หัดทำตัวให้มีมารยาทสะบ้าง”
ฉันพยายามขัดขืนแต่ก็โดนแม่ลากตัวไปจนถึงรถคันสีดำรุ่น BMW ก่อนจะจับฉันยัดเข้าไปนั่งด้านหลัง โดยที่มีคนขับรถท่าทางน่ากลัวนั่งอยู่ด้านหน้า เสี่ยพลเดินตามมานั่งข้าง ๆ ฉันทันที
ทันทีที่เข้ามาในรถ ไอเสี่ยก็ขยับมานั่งเบียดฉันทันทีฉันพยายามไม่สนใจมัน ก่อนจะถามมันออกไปว่าจะพาฉันไปที่ไหน
“เดี่ยวไปคลับของเสี่ยเนี่ยแหละจ้ะลูกน้ำ เดี่ยวเสี่ยจะดูแลหนูอย่างดีเลย”
ฉันพยักหน้ามันเอื้อมมาโอบไหล่ของฉัน ฉันนั่งตัวแข็งทื่อด้วยความเกร็ง มันวางแล้วลูบบนต้นขาของฉันไปมา ฉันพยายามข่มใจไม่ปัดมือหยาบ ๆ นั่นออกไปจากตัว
เมื่อมาถึงคลับแห่งหนึ่ง ลูกน้องของมันก็พาฉันและมันเดินไปตรงโซนวีไอพี ที่เป็นห้องกระจกสีดำที่สามารถมองเห็นข้างนอกได้แต่คนข้างนอกไม่สามารถมองเข้ามาได้ เป็นห้องขนาดกว้างที่มีโซฟาสีแดงและมีแสงหลากสีหมุนอยู่ข้างบน พร้อมกับที่มีบริกรมาเสริฟเหล้าที่อาหารจนเต็มโต๊ะ